dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
La gràsa
La grása
A fadìga se vìt chèl ca'l rèsta dè 'na piscéna masù èn sàs a sèch.
Facia sù pǜsé èn òlt respèt àli cà dè Nembro, già da quànca 'n sera bagài l'era stàcia bandunàda.
L'era 'n ricovèr dèli vàchi par pòoch tèep, li stava ilò pòoch pǜsé dè 'na sitimàna a l'àn.
Ol tèep necesàri par fàscià la grása abòt par 'ngrasàa li rìvi.
Li rìvi iè ca òtro che pràac’ 'mbèlpóo 'mpée, 'nghée i balurdù i pö dàscià a chìi ca iè ca bütüàat a vardai da l'òlt vèrs 'l bàs.
Par 'l nòs Giüsèp di cünc'
Per il nostro Giuseppe dei conti
PAR 'L NÒS GIÜSÈP DI CÜNC'
Oh giüsèp dei trìi cólóor,
te ringrazi par vìm lagàat
coi mée genitóor
ca èn cà te iée ligàat.
Adès ca 'mpóo de pura te mè fàc'
laghèm pò bìif par Natàal ol mè làc'.
Se 'ngìr se pò ca 'ndàa
coma se fà a pudìi crumpàa ?
Mi lóo pronta
la carta par pagàa
ma lè amò sota la prèponta,
fa 'n manera de lagamla üsàa.
Mi öi spènt par guadagnàa,
fina a 150 euri sul cünt pós truàa.
'N pater disaróo
par tì e tüc' i töo,
spéci 'l dcpm amò a 'ncöo
iscè par capìl fò 'ndà 'l mè cóo.
regàl
s.m.
regalo
Ól cervàt
IL CERBIATTO
´L CERVÀT
´L Cervàt 'n dì 'l ghà dìc' al pà Cèrf:
" Ti te sée pǜsée grànt e pǜ svèlt dei càa, ti te portèt di còrègn belebée grànc' ca te pödarisèt afróntài e scórentài, parché ducà te ghée iscé pùra ?"
'L pà Cèrf, 'ntàat chel grignàva, ´l ghè dìs:
" Ti te dìset bée, mè càar fiṍl, ma sò àach bée chè apèna i senti bagiàa, mi ciàpi, sò ca cóma, táata pùra ca'l mè vée da scapàa de corsa e dei mée còrègn 'l me vee ca gnàa en mèet."
Móràl dela fàola: Chi l'è purós de natüra 'l ghè-rua ca a guarìi.
A 'nventàla da véra ...
A inventarla davvero ...
A 'nvèntàla davéra am pödarés cüntala sü iscé:
me regòrdi chèl àn ité par la Val dol Liri ca ghéra 'na bèla èrba, a li vàchi i lè brüsava sü coma ròsoli...
'mbée, sóo réet a fagió 'na foto a li mei cervi brùni èn 'mèz ai pesc' con chèla bèla èrba fiurida, ca 'l me comparìs a chèl animal de n'órs...
ormai al par afeziunàat ali vàchi, al par fina còntèet a sintìi i źampógn.
Ol mostascìi al me vardava, 'l se speciava vargót de bùu, magare 'mpóo de mìl, el pareva fina ca 'l völés fàspàs con mì...
lóo lagàat fadelüu e pian pianìi sóo tornàat a bàita a sentàmgió 'ndèla baca, al me tremava amò li gambi.
A inventarla davvero potremmo raccontarla così:
mi ricordo quell'anno dentro per la Valle del Livrio che c'era una bella erba, anche le mucche la brucavano con gusto come se fosse rosolio...
ebbene, sto per scattare una foto alle mie cerve brune in mezzo ai pini con quella bella erba fiorita, che mi compare anche quell'animale di un orso...
oramai pare affezionato alle mucche, sembra perfino contento di sentire i campanacci.
Il furbetto birbantello mi guardava, si aspettava qualcosa di buono, magari un po' di miele, pareva perfino che volesse giocare con me...
Lo lasciato stare e pian pianino sono tornato alla baita a sedermi sulla panca, mi tremavano ancora le gambe.
Òrs e lüf <-- clicca
