dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Fradèl dèla mia sorèla
'N fradèl de 'na mia sòrela
'Na òlta, ghera 'na fémna chè la se ciamàva Ida, l'era forbée di Piaa, ca la gheva ´n sòci de Sondri.
'N dì l'era ilò ai giardìi de Sondri a parlàa 'nséma a chèsto, e ´ndel fratèp al pasa da ilò ol Pedo di Bèca, cal'la cónós bée, i ghà li bàiti tacadi sǜ a Feit.
I 'ndava àa ca fàa patùsc ' 'nséma, quai olti si se rügat a itè ma pò ognantǜu i restàac' sül sò.
Embée, al ghè dìs: "Véila Ida, te m'evet pò dìc' chè te ghevet ca negǜu ma vedi chè te sée en bùna cumpagnia".
La mia nòna Camìla
La mia nonna Camilla
LA MIA NÒNA CAMĺLA
La mia nòna l’era di nòs Ciapèla,
Camìla Rutico la sé ciamava,
mi s’eri pìscen, la me adorava:
la regórdi brava, bùna e bèla!
Sèmpri ben mèśa come ‘na matèla,
‘na camisèta nigra la portava
ca la sua vita munüda la faśava
come la carta la sua caramèla!
L’è mòrta ca ghévi quàtr’agn ilò réet,
con la mia mama andavi a truàla;
lée porèta, chi dì tàat la sufriva,
ma mai con nüu li péni la uriva.
De la bontà la vava a cavàla,
dal Paradìis la sarà pòoc ‘ndréet!
pelóos
agg.
peloso
'L piógiàt
L' AVARO
'L PIÓGIÀT
´N piógiàt là vendüut i sṍ bée e la fàc' s-cià 'n grànt gherù d'òr; lè 'ndàc' sènsa dìi negót a piacàl sóta téra, ma 'nséma, sènsa savìl, là piacàat àa ól sò cṍr.
'L pasàva iló ògna dì par controlàa, e´l fisàva coi ṍc’ la téra e 'ndèla sùa mèet 'l vidìva l'òr a lüsìi .
´N viláa, ǜü dól paés, 'l se 'ncòrgiüt de stà quistiù e là scavàat la téra, sènsa fàš idìi, e là pórtáat ià tǜt.
Quànca 'l piógiàt lè tornáat a controlàa, là idüut la téra muiüda e l'òr 'l gh'era ca pǜ; ilùra là cuminciat a óśàa e a strepàs i cavéi.
´N galantóm ca'l pasàva par càas de iló, là domandàat ´l mutìf e pò´l lghà dìc':
" Lamentèt ca, fàa ca de ti ´n óm 'nsürìt. Mèt al sò pòst 'n sàs e fà cǜnt de vìi sótráat l'òr ca te gharée 'l stèś tornacünt."
Móràl dela fàola: A chè 'l servìs ès sciór, con táac' sòldi, se pò se ca bùu de üsài ?
L’àsèn del montagnù, quànca ...
Quando l’asino si era abituato a saltare il pasto, è morto di fame
Véc’ agricóltóor dè móntàgna
Vecchi agricoltori di montagna
Véc’ agricóltóor dè móntàgna
I ghà la óos quièta i véc’ agricóltóor dèla móntàgna.
I ghà manéri düri e 'l ghé piàas ca tàat li gnagnóli.
Quaśi i sè vargógna dè dìi grazia.
I sè contèta dè pòoch: ol tèep, la tèera, ol maiàa.
Póchi pasiù: 'l laóràa, li fémni, i'animài, la càscia e ol vìi.
I ghà cà faci sü ala bùna, ma li sóo fémni iè fióor dè móntàgna.
Iè cóma i alpìi, ansi iè alpìi.
I ghà i màa pieni de cài e óngi nìgri dala tèera.
I còrp de lóor iè cóma stròpi dè scialésc.
I ghà ' müus fàc' gió col sügürèl.
Iè ca stùdiàac' ma i sà ca de la ià 'l ghè vargót.
La manéra ca i ghà dè vìif l'è ala màa però iè saré cóma càrpen a prùa dè vèet dèla tormèta.
Iè laóradóor mai strach, i pàsa tǜc’ i dì dè 'na vìta sóta 'l giṍöf dèla fadìga cóma mǜi paziénc'.
Mài 'n lamèet, 'na ribelliù.
Iè ca stìnch dè sant e quànca i bèstèma ai ghà ca pùura gnàch dèl sò Signóor, ma i và otrochè èn paradìis i óm fòrc' dèla mia tèera.
Iè cóma cèra tacada ali rivi dèla móntàgna.
Graziano Murada
